In deze en deze uitspraak van Rechtbank Den Haag wordt geoordeeld dat de werknemer terecht is ontslagen wegens meerdere gelijktijdige dienstverbanden. Werknemer wordt veroordeeld om een deel van zijn loon terug te betalen.

Casus

De werknemer in kwestie trad eind 2017 in dienst van de woningcorporatie Wooncompas. Werknemer was voor 36 uur per week, tegen een salaris van € 4.560,00 bruto per maand, werkzaam in de functie van ‘consulent wijken’. Vervolgens ging de werknemer zo’n anderhalf jaar later aan de slag bij de woningcorporatie Mooiland. Werknemer was hier voor 32 uur per week, tegen een salaris van € 4.418,00 per maand, werkzaam in de functie van ‘regiobeheerder’.

Van deze tweede werkgever kreeg de werknemer toestemming nog 8 uur in de week te werken voor Wooncompas. In werkelijkheid werkte hij daar dus 36 uur in de week. Beide werknemers hadden opmerkelijk lang niets in de gaten, mogelijk doordat de werknemer in zijn functies veel buiten kantoor kon werken.

In oktober van 2019 meldde de man zich als gevolg van een verkeersongeval ziek bij Wooncompas, een maand later meldde hij zich ook ziek bij Mooiland. Van beide werkgevers kreeg hij tijdens ziekte zijn loon doorbetaald. Hoewel de werknemer ‘ziek’ was, ging hij in de zomer van 2020 nog een derde dienstverband aan. Dit derde dienstverband werd in juni 2020 omgezet naar (wederom) een voltijddienstverband.

Niet veel later liep de man tegen de lamp. Na meldingen van het pensioenfonds dat de werknemer ook bij twee andere corporaties werkzaam was, ontdekte zijn eerste werkgever Wooncompas dat de man er drie verschillende banen op na hield. Daarom volgde ontslag op staande voet.

Oordeel rechter

De werknemer stapte naar de rechter om een ontslagvergoeding af te dwingen. In januari 2021 werd die eis afgewezen. De rechter oordeelde dat het ontslag door Wooncompas terecht was en dat de werkgever de man geen ontslagvergoedingen hoefde te betalen. De rechter oordeelde in die zaak dat het grondrecht op vrije arbeidskeuze 'zwaar weegt', maar ook wordt begrensd door onder andere de Arbeidstijdenwet. Ook had hij zijn nevenwerkzaamheden moeten melden aan de werkgevers en de bedrijfsarts.

De werkgevers eisten een deel van het uitbetaalde salaris terug, tezamen ruim € 0629752125,-. Volgens de werknemer hoefde hij zijn voormalige werkgevers niets terug te betalen, omdat hij de werkzaamheden voor beide corporaties tot tevredenheid zou hebben verricht. Volgens hem werkte hij ook buiten kantooruren, en zou hij een deel van de werkzaamheden hebben uitbesteed. Hij wees er daarbij op dat zijn werkgevers nooit hadden geklaagd over zijn werk.

De rechter ging daar deels in mee. Over de jaren vóór zijn ziekmelding in het najaar van 2019 hoefde hij geen salaris terug te betalen. Het loon dat de werknemer ontving toen hij ‘ziek’ thuis zat – maar wel werkzaam was voor de derde werkgever – moet de werknemer wel terugbetalen.  Ook draait de werknemer op voor een deel van de beslag- en proceskosten van zijn ex-werkgevers. Daarmee komt het totale te betalen bedrag op zo'n € 0629752125,-.